Në Beograd u transplatuan organet e shqiptarëve të kidnapuar në luftë “SHTËPIA E VERDHË”në BEOGRAD

VMA ( Vojnomedicinska Akademija ) Akademia e Mjekësisë Ushtarake, në Batajnicë të Beogradit është departamenti i Ministrisë së Mbrojtjes së Serbisë. Përbëhet nga 30 Klinika dhe 20 Institute nga lëmitë ushtarake, konsiderohët një ndër qendrat poliklinike më moderne në Evropë. Që nga viti 1978, në këtë qendër poliklinike ushtarake janë praktikuar transplatime të organëve njerëzore ndër të parat në Evropë!? Para ca kohe para kësaj Qendre demonstruan disa mijëra prindër serb , organizuar nga Shoqata e Prindërve për Fëmijët e Zhdukur ( DPB ) të cilët kerkonin zbardhjën e fatit të 30 Mijë foshnjave të rrëmbyer në Spitalet Gjinekologjike gjatë vitëve të 70 -ta, 80-ta, 90 -ta dhe më vonë?! Dhe jo vetëm kjo shoqatë e prindërve serb, por këtu para kësaj VMA, duhej të demonstronin edhe prindërit kroat, boshnjak dhe shqiptarë.

Gjatë luftës në Kosovë , Gjeneralët gjakatarë serb kanë rrëmbyer mijëra fëmijë , adoleshent dhe gra shqiptare të cilët kanë përfunduar në klinikat e transplatimit në VMA.

Pas luftës vitë pas viti , disa mbetje mortore u janë kthyer familjarëve , disa janë zbuluar në lumin Danub , kurse kanë mbetur edhe 1700 trupa ende të pa ,, gjetura ” ?!

Në VMA të Beogradit janë kryer krimet më makabre : transplatimet e organëve njerëzore dhe trafikimi i tyre . ,, Shtëpia e Verdhë ” nuk është në Kukës , është në Beograd, në kryeqytet të Sebisë .

Shkruan Shaip Shala

/ Kosovalb.com/

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

Historia e fshehur – Si lindi Serbia ?

Opinion Nga Fahri Xharra

Nuk po shkoj aq larg në kohë, se kudo të prekësh del shqiptari; na del shqiptari gjatë gjithë historisë njerëzore herë si i mirë e herë si njeri i keq. Por t`i mblidhnim të gjitha veprat e shqiptarëve, si ato të mirat ashtu edhe ato të këqijat e t`i futnim në një kompjuter “gjigant” për analizim; ne sot do ta udhëhiqnim botën. Më mirë, jo!

Greqinë e krijuan arvanitasit, Serbinë Kelmendasit, Malin e zi e bëmë ne me shqiptarë katolik , mysliman dhe ortodoks. Ne ishim boshti kurrizor i Perandorisë Osmane, për 500 vjet. Turp apo krenari? Nuk e di si ta klasifikoj. Greqia, Mali i Zi dhe Serbia e konsiderojnë turp që shtetet e tyre u bënë nga shqiptarët; i mëshehin faktet, i mohojnë formuesit, e shtrembërojnë historinë dhe e falsifikojnë atë, vetëm e vetëm t`i humbin gjurmët e krijuesit të shtetit të tyre.

A iu ka shkuar ndonjë herë ndër mend e të pyesni vetvetën, historianin, hoxhën, priftin, popin, rabinin apo dreqin e mallkuar, pse më së voni u krijua Shqipëria? Pse u deshën të huajt të marrin qëndrim për ruajtjen e 28 000 km 2? Pse jo më shumë?

Por, sidoqoftë sot e vazhdojmë me shkrimin, më një “mësheftësi “serbe të ruajtur si Top Secret. E pse të mëshehin se shqiptarët ishin ata që e krijuan shtetin e parë serb?
Në vitet e krimeve serbe të Luftës së parë botërore ( 1914 ) , një serb me ndjenja të njeriut , Dimitrije Tucoviq thoshte: “ Mos me popullin që na mësoi të bëjmë shtet , dhe na mësoi shkrim lexim “

Sot pra, do të flasim për Kelmendasit e Gjin Marash Kelmendit, nipi i të cilit Gjergji e bëri shtetin serb. Pse turqit e quanin Gjergji i Zi ( Karagjorgje )?
Një libër, me plot fakte bindëse ,me burime te pamohueshme arkivore, nje libër që kishte për të qenë nderë sikur ta bënin shqiptarët. Por, nejse!

Duke e lexuar librin “Milorad Bošnjak – Slobodan Jakovljević: KARAĐORĐEVIĆI – skrivena istorija” – Karagjorgjeviqët – Histori e mëshehur “ lexon aq shumë burime arkivore dhe sikur ato të merreshin në dorë nga institutet shqiptare për studim , jo vetëm që do të pohonin atë që e kanë shkruar autorët e librit në fjalë por do të jepnin edhe një grusht të rëndë manipulimeve serbe me të vërtetën tonë , por edhe më shumë do të zbardhej e vërteta e vërtetë për shqiptarët nga vet arkivat serbe. Mjerë, mjerim për qasjen tonë ndaj vetvetës.

Në këtë libër dokumentohet që Karagjorjeviqët janë prejardhje nga fisi katolik i Kelmendasve.
Gjyshi nga babai i Karagjergjit quhej Gjin Marash Kelmendi, dhe se Karagjorgjeviqët deri në vitin 1889 e festonin Shën Klimentin e Romës,dhe se tek pas këtij viti a ta kalojnë festimet ortodokse. Konti francez Meriazh në vitet 1810, 1811 në mesazhet e tija raportonte që Kargjorgjeviqët ishin Kelmendas shqiptar. Duhet cekur që Mbretëria e Kargjorgjeviqëve , deri në luftën e II-të Botërore , e pohonin prejardhjen e tyre kelmendase. Stema e tyre ishte me shqiponjën e zezë , e zakonshme për fisnikët shqiptar.

Libri është i ndarë në tre kapituj- E vërteta e prejardhjes se Karagjorgjeviqëve-Dinastia e di ( e dinte ) rrënjen e tyre-Karagjorgjeviqët dhe shoqëritë sekrete.

Në mënyrë të dokumentuar jepen të dhënat origjinale pë fisin e Kelmendeve (faqe 9); pastaj citohet Arkivi shtetëror i Kroacisë për shënimet e tregtarëve në Trieste ( Itali) , dokumente që ruhen në arkivin e Kishës pravosllave (serbo-ortodokse ) në Trieste, ku shkruhet drejt për “vëllazërinë-fisin e Kelmendeve”.

Në fondin arkivor AS- ZAL-1/107 , ruhet dokumenti “Jugosllovenska poshta” nr. 3535 e datës 07.01.1940 “ Klimenti i njihovi oseçaji “ ( Kelmedasit dhe si e ndienin ata veten) të autorit Ibrahim Lutfiq . Fakte, fakte.. sikur të citoheshin të gjitha, do t`i humbët karakteri i këtij shkrimi publicistik. Por, shqiptarët duhet hapur sytë.

Autorët e librit më tej shtojnë : “ duke gjurmuar e kërkuar fakte më bindë për paraardhësit e Kargjorgjeviqëve arritëm në përfundim që çelsi i hulumtimeve është Andrija Luburiq të publikuar në veprat e tij. Pjesët e pa publikuara të hulumtimeve të Luburiqit ruhen fondin arkivor me vlerë të mashe ZAL, Arkivi i Serbisë në Beograd. Ato ruhen me xhelozi, dhe për publikun janë të panjohura. Ja një faqe nga libri i Lubiriqit:

Autorët e librit e cekin edhe këtë dokument, ku thuhet që në kryengritjen e përbashkët të fiseve Kuçi, Kelmendi, “Vasojeviqët”” Bratonozhiqët”, Biberajt dhe të tjerë në vitin 1737 u ngritën edhe myslimanët ( shqiptarët mysliman fxh), të cilëve iu erdhi në ndihmë edhe ushtria austro-hungareze :

Dhe kështu, ky libër duhet patjetër të përkthehet në shqip , dhe të shihen të gjitha makinacionet serbe në mëshehjen e një të vërtete të madhe që Serbinë si shtet e krijuan shqiptarët, saktësisht kelmendasit.

Fahri Xharra,
Gjakovë

Artikulli marrë nga:
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=4749817898391555&id=744641402242578

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

Web faqet që duhen patjetër

• Rrënjët Shqiptare - Pema e familjeve shqiptare
• https://www.rrenjet.iamalbanian.com/index.php?route=%2Ftree%2Falbanian%2Fmy-page

(Vijon nga numri i kaluar)

Në numrin e kaluar nënvizuam se pushtimi osman i fillimit të shekullit të XV, i territoreve shqiptare shkaktoi një tjetër valë të re emigrimesh të dhimbshme.

Rënia e qyteteve arbërore nën këtë sundim dhe egërsia e pashembullt e pushtuesit lindor detyroi largime të reja drejt Mbretërisë së Napolit, Venecia, Gjenova dhe më gjërë. Por, edhe më masive qenë emigrimet e popullisë arbërore drejt Italisë, në fundin e shekullit të XVI, mbas vdekjes së Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, dhe rënies përfundimtare të territoreve arbërore nën sundimin osman.

Për Lek Dukagjinin, këtë personazh të rëndësishëm të rezistencës antiosmane, këtë aleat të Heroit tonë Kombëtar dhe kodifikues të një monumenti të rëndësishëm ligjor, “Kanunit”, historiografia dhe fondet arkivore dokumentare, pas vitit 1481, nuk japin më asnjë informacion.

Ç’ndodhi me të dhe familjen e tij pas pushtimit osman? Ku shkoi, ku u vendos dhe ç’gjurmë la dera e Dukagjinëve në udhët e largëta të emigrimit? Asnjë burim nuk na ka bërë me dije gjer më tash për fatin e të parit të Dukagjinëve apo të pinjollëve që ai la pas!!!

Në këtë pjesë të dytë, do të tregojmë për herë të parë se ku përfundoi një nga princërit më të shquar të Arbërisë dhe një nga personalitetet më të shquartë epokës Skënderbejane, Lekë Dukagji dhe fisi i tij.

PETER STOKA, NJERIU QË ZBULOI GJAKUN E ARBËRIT NË KOPER-SLLOVENI

“Jam befasuar dhe habitur njëkohësisht, – shkruan ai, – si është e mundur që një histori kaq e pasur, të cilën e kanë bërë dhe ndërtuar familje dhe breza të tërë shqiptarësh në Koper, që kanë dominuar në Istër e gjetkë, është harruar dhe nuk i është kushtuar vëmëndje, më keq akoma është injoruar apo mohuar gjer në skajshmëri!!!…”
Duke shkuar edhe më tej në hulumtimet e tij, Shtoka shkruan: “Vetë Justinopolit, sikundër kishte emrin e tij të hershëm qyteti i Koperit, lidhet me fisin lindor të Justinjanit. Pasuesit e tij që e themeluan këtë qytet ishin shqiptarë”.

Në këtë mënyrë Shtoka thellon evidencat tona historike më fakte krejt të panjohura për ne, duke na bërë me dije se valët emigratore të shqiptarëve, në shekujt e parë pas Krishtit, kanë qënë themeluesit e një porti të rëndësishëm dalmat sikundër është Koperi.

Një numër tjetër dokumentesh arkivore, me vlera të patjetërsueshme historike për Arbërinë mesjetare, farën e arbërit dhe praninë arbërore në këto anë gjendet në mjaft arkiva, bibloteka, kisha dhe komuna të Istrias dhe qytetit të Koperit. Ato bëjnë me dije se qysh në shekullin e 13, nën sundimin e hershëm venedikas të brigjeve dalmate gjejmë prezencën e familjeve fisnike shqiptare Albanese dhe Albani, Brati dhe Bruni

Kështu familja Albanese është registruar në në listën e fisnikëve titullarë të qytetit të Koperit më datë 1. 3. 1431. Ndoshta për shkak të kësaj familje të njohur fisnike arbërore të vendosur në Koper apo për shkak të pranisë së madhë të shqiptarëve në këtë zonë të qytetit, njëra nga rrugët e ishte ëmërtuar dhe mban edhe sot e kësaj dite emrin “Calle Albanese”.

ÇFARË NDODHI DHE KU SHKOI FAMILJA E PRINCIT TË NJOHUR LEK DUKAGJINI?

Ndër faktet dhe gjetjet e shumnta, me mjaft interes, që ka sjellë dhe vazhdon të sjellë me pasionin e tij Peter Shtuka, për gjakun e emigruar arbëror në këto anë janë dokumentet me vlera unike edhe për familjen e Dukagjinëve. Askush nuk na kishte identifikuar gjer më tani se ku shkoi mbas pushtimit Osman të Arbërisë, Princi i njohur shqiptar, burri që qau në mënyrë mbreslënëse vdekjen e Heroit tonë Kombëtër-Skënderbeun, princi Lek Dukagjini.

Këtë na e zbulon përmes hulumtimeve të tij Peter Stoka:“Pas vdekjes së Gjergj Kastriotit Skënderbeut, – shkruan ai, rënies së Krujës dhe Shkodrës (1479), ngjarje që shpunë gjithë territoret e Arbërisë në duart e osmanëve, eksponentët e familjeve më të rëndësishme fisnike të atyre anëve, ndër të cilët edhe Dukagjinët e fuqishëm, apo edhe Aranitët dhe Muzakajt në jug qenë të detyruar të braktisin atdheun e tyre, duke emigruar një pjesë e tyre edhe në Istrian Venedikase …. Duke filluar nga gjysma e dytë e shekullit të XV, popullsi shqiptare erdhën dhe u vendosën në Istria, duke formuar kështu një grup të rëndësishëm luftëtarësh ushtarakë dhe pak më vonë edhe fisnik.

Duke pasur parasysh faktin se disa nga familjet e emigruara u takonin dyerve të fisnikëve shqiptare, që mbanin tituj të njohur në hirarkinë perandorake, që gëzonin një status të privilegjuar social, madje ata kishin edhe heraldikën (stemën e tyre familjare), Republika e Venedikut që zotëronte këto anë u dha të ardhurve dinjitetin dhe pozicione me rëndësi politike dhe ushtarake në vendet e reja të të qëndrimit…

Shembull tipik është ai i Gjon Dukagjinit, nipi i Lek Dukagjinit (Gjoni ishte djali i vëllait të Lekës, pasi vetë Leka nuk kishte fëmijë), të cilit iu dha funksioni i “Kështjellarit të fortesës së San Servolos” dhe bashkë me to një numër posedimesh dhe feudesh. Ishte koha kur ushtritë numeroze osmane avanconin përmes luftimeve të përgjakshme drejt Venecias dhe sulmet e tyre në Friuli e kishin bërë më kërcënues invazionin e pritshëm. Pikërisht në këtë kohë, në këto anë me rëndësi ushtarake dhe strategjike Venediku i beson këtij princi këtë fortesë…”

Në fondet e arkivit dhe të biblotekës shtetrore të këtij qyteti gjenden aktet ligjore që dokumentojnë funksionin dhe zotësinë e Dukagjinëve jo vetëm si kështjelar i San Servolos por edhe trashëgimin e tirujve dukë të marë me vehte nga trojet arbërore. Në to gjendet një numur I madh dhe I pasur letërkëmbimi dhe dokumentacioni për mardhëniet e tyre me Venedikun e më gjërë, pema e tyre gjenealogjike si dhe mjaft dëshmi për veprimtarinë e tyre në ato anë, sigurisht të gjitha ato të panjohura gjer më tani.

Sidoqoftë, pa vazhduar gjatë, në historinë e kësaj familjeje dhe pinjollëve të shquar të Dukagjinëve, e cila ishte shumë e pasur dhe prezente në jetën politike dhe atë ushtarake, nga shekulli i XV gjer në shekullin e XIX në këto anë, duhet thënë se ka në mënyrë të mjaftueshme dokumente unikale arkivore, të dhëna, dorëshkrime dhe botime me mjaft interes që ndricojnë shumë cështje me interes edhe të familjeve të tjera fisnikësh të panjohur shqiptarë dhe të historisë së emigrimeve të mëdha shqiptare apo cështje të tjera me rëndësi historike për vendin tonë.

Në stemën e saj të trashëguar në Koper, familja Dukagjini ka një dorë e cila shtrëngon një gjarpër, e kurorëzuar në pjesën e sipërme me dy yje me pesë cepa. Studjuesit nuk kanë mundur të spjegojnë dot domethënien e këtij relivi. Gjykojmë se simbolika e dorës që mban të mbërthyer një gjarpër vjen nga legjenda e Pirros të Epirit, të cilin e mbanin si heraldikë edhe familje të tjera fisnikësh shqiptarë, sikundër ajo e Buajve dhe Spatajve. Sipas mitit të trashëguar, Piros kur ishte i vogël i kishte shkuar në djepin e tij një gjarpër, të cilin në manyrë instiktive ai e kishte mbërthyer me dorë dhe e kishte shtrënguar aq fort sa e kishte mbytur, një simbolikë kjo për të treguar forcën dhe fuqinë e tij dhe origjinën gjysëm hyjnore.

TË TJERË PRINCA SHQIPTARË NË KOPER, ISTRIA DHE KAPODISTRIA
Por, Koperi dhe bregdeti i Istrias nuk ishte një gji i ngrohtë që priti vetëm familjen fisnike të Dukagjinëve! Cuditërisht, edhe përpara këtij emigrimi ai ka pritur valë të tjera emigratore shqiptare, të panjohura gjer më tani nga historiografia e jonë, të cilat kanë bërë emër dhe lënë gjurmë në këto anë.

Familja Albanese dhe Albani
Ndër to renditen familjet fisnike të kontëve Albaneze dhe Albani, të cilësuara në dokumentet latine të kohëve si familje të ardhura nga Arbëria në fillimet e shekulllit të XII. Pikërisht për shkak të njërit prej figurave të njohura fisnike të kësaj familjeje, Jeronymus Albaniensis dhe familjeve të shumta shqiptare që popullonin këto tre shekuj Koperin, ka marë emrin edhe njëra nga rrugët e qytetit emrin “Rruga e Shqiptarëve”. Në portën hyrëse të vilës që banionte kjo familje ruhet edhe stema (heraldika) e saj e cila ka figurën e një luani që mban një shpatë në dorë.

Familja Brati
Në qytetin e Koperit u vendos në fillimet e shekullit të XIII edhe familja fisnike e kontëve shqiptarë Brati. Në vitin 1329 gjenden të evidentuar në dokumnetet arkivore të kohës dy figura me shumë emër të kësaj familjeje Gregorio dhe Sardo Brati. Në vitin 1423 një pinjoll i shquar i kësaj familjeje, Gasper de Brati pranohet në Këshillin e Fisnikëve dhe në vitin 1431 Republika e Venedikut u konfirmoi pjestarëve të familjes Brati titullin e Kontit. Në vitin 1630 nga dera e Bratëve shfaqet një zonjë me emër të madhe, Kontesha Brati, e cila është vlerësuar një nga zonjat më të cmuara dhe më të arsimuara në Kopër e cila kishte në posedim Pallatin në lagjen e Shën Klarës. Në pemën gjenealogjike të kësaj familjeje renditen edhe një numur figurash të shquara në fushën e politikës, diplomacisë, institucioneve fetare, kulturës, etj. Të fundmit emra të kësaj familje mbrijnë në Koper gjer aty nga mesi i shekullit të XIX.

Familja Bruni
Një tjetër famije shqiptare e vendosur në Koper që ka lënë gjurmë në jetën e këtij qyteti dhe më gjërë është edhe ajo fisnikëve Bruni, të ardhur nga qyteti i Tivarit në shekullin e XVI dhe që mbanin titullin e Kontit. Me të mbritur në këtë vend, kryetari I familjes Bruni u pranua në Këshillin e Fisnikëve të qytetit, duke ruajtur kështu titullin e trashëguar nga tokat arbërore. I vëllai i tij Giovani Bruni ishte Arqipeshkv në Ulqin në vitin 1581. Nga kjo familje kishte dalë edhe poeti i njohur Antonio Bruti.

Familja Karpacio
Për këtë familje me interes të madh për kulturën tonë, cuditërisht kemi ditur fare pak, vetëm faktin se piktori i madh i Rilindjes Italiane, Vitorio Karpacio ishte me origjinë nga Arbëria, se ai i kishte dhuruar “Scuola di Albanesi” disa tablo. Nga hulumtimet e fundit, të para disa viteve kishim konkluduar se në tablot e tij, në mënyrë të përsëritur, gjendej një personazh, që na shpinin në përfundimin se është Heroi ynë Kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu.

Nga hulumtimet në arkivat dhe dokumentacionin historic në qytetin e Koperit rezulton se Familja Karpacio, në fundin e shekullit të XV ishtë shpërngulur nga Venecia ku ishte vendosur për vite me radhë pas emigrimit nga trojet e Arbërisë, mbas pushtimit Osman, dhe duket se vetë piktori i famshëm ka ardhur dhe është vendosur vetë në këtë qytet, aso kohe me prezencë të madhe shqiptarësh.

Në vetë Katedralen e këtij qyteti gjenden edhe sot tablo mahnitëse që zbukurojnë veprat murale të këtij objekti kulti. Nga këto dokumente mësohet gjithashtu se edhe vetë i biri i piktorit të famshëm, i cili quhej Benedetto ishte gjithashtu një piktor me emër dhe vepra të cmuara. Gjitmonë sipas dokumenteve të arkivit të këtij qyteti, pinjollët e fundit të kësaj familjeje janë shuar në vitin 1817 me vdekjen e Antonio Karpacios, një buri i kulturuar, antar i Arkadave Romake, i njohur me pseudonimin Carippo Megalense.

Por, në listën e familjeve fisnike në këto anë renditen edhe të tjera emra mes të tjerëve ajo e kontëve Borisi, pasardhës të mbesës së Gjergj Kastriotit, të vendosur ne Koper dhe martuar me farën Dukagjinëve, etj.

Duke e mbyllur këtë shkrim përmbledhës duhet të nderojmë një prej emigrantëve të sotëm shqiptarë, Heset Ahmeti, i cili mbështet me të gjitha mundësitë e tij hulumtimet, kërkimet dhe identifikimin e tërë gjurmëve që lanë shqiptarët në këto anë, kontributin dhe vlerat të cilat pasurojnë gjeografinë e historisë tonë ende të panjohur.

• 
  

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

SHTYPI FRANCEZ NË TETOR TË 1912 / GJENOCIDI I FORCAVE MALAZEZE NDAJ SHQIPTARËVE NË PLAVË. 900 BURRA, GRA E FËMIJË TË VRARË

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 27 Shtator 2020 

Shtypi francez i ka kushtuar një vëmendje të veçantë pushtimit të Plavës nga forcat malazeze në tetor të 1912, rrëfimin e të cilit, Aurenc Bebja, nëpërmjet Blogut “Dars (Klos), Mat – Albania”, e ka sjellë për publikun shqiptar : L’Univers, e hënë, 21 tetor 1912, f.2 :

Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

Në Mal të Zi

Marrja e Plavës

 

“Vjenë, 19 tetor. – Malazezët duan të bombardojnë Taraboshin nga tre anët dhe po përgatisin sulmin për nesër.

 

Plava u mor sot, pas një mbrojtje kokëfortë të shqiptarëve, 900 prej të cilëve ranë (u vranë). Gratë dhe fëmijët shqiptarë morën pjesë në mbrojtje. Humbjet e malazezëve janë gjithashtu të konsiderueshme.”

  

 

L’Intransigeant, e martë, 22 tetor 1912, ballinë :

Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

“Malazezët kanë marrë Plavën dhe Gucinë (ku u zhvillua një përleshje disa ditë më parë). 900 shqiptarë myslimanë thuhet se kanë rënë duke mbrojtur Plavën. Dy qytetet e marra (të pushtuara) janë në lindje të Malit të Zi, në veri të Shkodrës.”

 

 

L’Écho de Paris, e martë, 22 tetor 1912, f.2 :

Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

Ushtritë e Malit të Zi

 

“Malazezët janë ende duke bërë përpjekje të mëdha për të pushtuar Taraboshin dhe Shkodrën (ushtria e Jugut, nën urdhrat e gjeneralit Martinoviç).

 

Ushtria e Veriut, e komanduar nga gjenerali Vukotiç, pushtoi Plavën më 19 dhe Gucinë më 20.

 

Gucia, në jug të liqenit të Plavës, ka 4.000 banorë. Ky qytet iu dha malazezëve në 1878 nëpërmjet Traktatit të Berlinit dhe ata e shkëmbyen atë me një territor tjetër në 1880.

 

Qyteti i Plavës u mbrojt me kokëfortësi nga shqiptarët, burrat, gratë dhe fëmijët që humbën gati 1.000 prej të tyreve. Malazezët u gjetën gjithashtu në vështirësi të madhe.

 

Luftimet në këto rajone malore, midis fiseve të ashpra, kanë një karakter të veçantë dhune.”

  

 

La Tribune de l’Aube, e martë, 22 tetor 1912, ballinë :

Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

“Podgoricë, 21 tetor. – Pushtimi i Gucisë u parapri nga ai i Plavës, pas një mbrojtje kokëfortë të shqiptarëve, 900 prej të cilëve u vranë. Gratë dhe fëmijët shqiptarë morën pjesë në mbrojtje. Humbjet e malazezëve janë gjithashtu të konsiderueshme.”

 

 

Le Sémaphore de Marseille, e mërkurë, 23 tetor 1912, f.2 :

 

Burimi : gallica.bnf.fr / Bibliothèque nationale de France

“Nga Cetinje : Pushtimi i Plavës ishte shumë i përgjakshëm; 900 shqiptarë u vranë, midis tyre gra dhe fëmijë, të cilët u gjetën me armë në dorë.”

 

Marrë nga https://www.darsiani.com/la-gazette/shtypi-francez-ne-tetor-te-1912-gjenocidi-i-forcave-malazeze-ndaj-shqiptareve-ne-plave-900-burra-gra-e-femije-te-vrare/

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

Albanian family with most kids

Albanian family with most kids recorded was the family of Ago Topulli + Hasua Mullai https://www.rrenjet.iamalbanian.com/index.php?route=%2Ftree%2Falbanian%2Ffamily%2FX8475%2FAgo-Topulli-Hasua-Mullai

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

Definicioni i dy fjalëve të reja: Nepotent dhe nepotist

Definimi i fjalës "Nepotent"
  Nepotent është ai person që ka hyrë në punë përmes nepotizmit. P.sh. Djali i axhës më gjeti një vend pune te puna e tij.

Definimi i fjalës "Nepotist"
  Nepotist është ai person që ka futur në punë një person tjetër përmes nepotizmit. P.sh. E futa djalin e axhës në punë te puna ime.

Publikuar nga Agron Selimaj

më 23 Shkurt 2020

në Nju Xherzi, SHBA

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

2020 Taxi Fares in Prishtina, Kosovo (Republic of)

Taxi Start (Normal Tariff)	1.50 €	1.50
Taxi 1km (Normal Tariff)	0.50 €	0.50
Taxi 1hour Waiting (Normal Tariff)	3.00 €	3.00

Fares over 25km are not regulated and the customer can negotiate with the taxi driver.

Taxi Fare Calculator in Prishtina, Kosovo (Prishtinë, Kosovë in native language)

Distance km	Estimated Price *	Distance km	Estimated Price *	Distance km	Estimated Price *	Distance km	Estimated Price *	Distance km	Estimated Price *
3	3.00 €	13	8.00 €	23	13.00 €	33	18.00 €	43	23.00 €
4	3.50 €	14	8.50 €	24	13.50 €	34	18.50 €	44	23.50 €
5	4.00 €	15	9.00 €	25	14.00 €	35	19.00 €	45	24.00 €
6	4.50 €	16	9.50 €	26	14.50 €	36	19.50 €	46	24.50 €
7	5.00 €	17	10.00 €	27	15.00 €	37	20.00 €	47	25.00 €
8	5.50 €	18	10.50 €	28	15.50 €	38	20.50 €	48	25.50 €
9	6.00 €	19	11.00 €	29	16.00 €	39	21.00 €	49	26.00 €
10	6.50 €	20	11.50 €	30	16.50 €	40	21.50 €	50	26.50 €
11	7.00 €	21	12.00 €	31	17.00 €	41	22.00 €	51	27.00 €
12	7.50 €	22	12.50 €	32	17.50 €	42	22.50 €	52	27.50 €

* - This is an estimated fare. The actual fare might differ due to time of the day, tolls, works (available routes), different car companies, error in collecting prices and other human or software error.

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]

230 emrat e kriminelëve serbë që kryen masakrat në Kosovë - Kërkojmë foto nga vullnetarët

Ekskluzive: 230 emrat e kriminelëve serbë që kryen masakrat në Kosovë

Në këtë listë gjeni emrat e ushtarakëve apo personave të armatosura për të cilët ka shënime që kanë marrë pjesë në kryerjen e krimeve të rënda si masakrimi, pushkatimi, therje të popullsisë civile dhe dhunimin e femrave.

Lista është ndërtuar sipas rasteve shumica e të cilave është shqyrtuar nga hetuesia ndërkombëtare dhe hetuesi i OKB-së për krime të luftës, Dennis Milner i cili thotë se “…Puna e ekipit të tij do të vazhdojë të fokusohet thuaja tërësisht në rangun e lartë të regjimit të të kryeakuzuarit për krime lufte, kryetarit jugosllavë Sllobodan Millosheviq.

Sido që të jetë ndriçimi i të gjitha rasteve ende nuk është bërë, por vetëm i rasteve me rëndësi apo të nivelit të lartë të efektit ndërkombëtar. Për këtë është e udhës edhe mbledhja e të dhënave nga vetë të prekurit nga kriminelët, sidomos femrat të cilat për shkaqe të ndryshme nuk i kanë paraqitur rastet personale e që do të duhej t’i paraqesin pranë shoqatave që përkujdesen për këto raste. Organizata të tilla ka anë e mbanë Kosovës.

Rasti Reçaku

Sipas dëshmitarëve që mbijetuan krimin, në vrasjen e bashkëfshatarëve të tyre (përveç njësive militare dhe paramilitare serbe) morën pjesë edhe serbët lokalë, që punonin në postë, në kuvendin komunal të Shtimes etj.
Më 10 qershor 2005 Lëvizja KAN tani Lëvizja “Vetëvendosje“, së bashku me familjarët e Reçakut, përmes një çarçafi (të vendosur përpara selisë së UNMIK-ut) kanë publikuar disa emra të kriminelëve serbë që morën pjesë në masakrën e Reçakut.

Në këtë çarçaf ishin skalitur emrat e këtyre kriminelëve: Bizhidar Markoviç, Çedomir Aksiç, Zhivorad Stojçetoviç, Bogdan Nojiç, Jovica Stojkoviç, Momir Ristiç, Zvonko Ristiç, Ljubomir Nojiç, Nenad Marinkoviç, Pavle Marinkoviç, Zoran Nedelkoviç, Sllavisha Marinkoviç, Vojisllav Janiçijeviç, Milivoje Çanoviç, Jovica Jovanoviç, Stojan Aksiç, Millorad Kostiç, Dragisha Kostiç, Dragan Tasiç.

Rasti Gjakova

Më 7 maj 2005 Lëvizja “KAN” tani “Vetëvendosje“, së bashku me organizatën “Thirrjet e Nënave”nga Gjakova, në ndërtesat afër UNMIK-ut dhe institucioneve të Kosovës, kanë vendosur një çarçaf me dimensione 20m x 4m, në të cilin kanë skalitur 35 emra të kriminelëve serbë që akuzohen nga familjarët e viktimave si përgjegjës për vrasjen e 750 shqiptarëve dhe rrëmbimin e 680 të tjerëve nga komuna e Gjakovës.

Stanojeviç Momçilo, Çamoviç Sreten, Stanojeviç Milan, Çoliç Rade, Slavkoviç Milan, Stanojeviç Sava, Kovaç Slobodan, Stojanoviç Sava, Dekiç Milan, Dekiç Momçilo, Raçiç Dragan, Mirkoviç Vuk, Vujoviç Vaso, Vujoviç Nikotin, Ragiç Darko, Simiç Bozhidar, Stefiç Nikola, Stefiç Bojan, Obradoviç Ljubisha, Pantoviç Radovan, Pantoviç Miliç, Jovanoviç Aca, Bozhoviç Çedomir, Jovanoviç Sava, Ristiç Predrag, Jovanoviç Goran, Shqepanoviç Millosh, Krstiç Srgjan, Dikiç Milan, Dikiç Momçilo, Dimiç Zvezdan, Jovanoviç Sinisha, Rajkoviç Gojko, Drashkoviç Laza, Lazareviç Doka

Rasti Krusha e Vogël

Dihen të dhënat për 56 kriminelë serbë lokalë hetimet ende nuk janë bërë.

Rasti Familja Imeraj

Në një raport të KMDLNJ-së me seli në Prishtinë, të lëshuar më 6 prill 2000 thuhet: Në Skenderaj janë identifikuar emrat e të gjithë kriminelëve që më 26/27 mars 1999 në Padalishtë masakruan 19 anëtarë të familjes Imeraj (në mesin e të cilëve 11 femra dhe 5 fëmijë të moshës 2 – 16 vjeçare).

Predrag Belosheviq (Pjesëmarrës i luftërave në Kroaci dhe Bosnjë – Hercegovinë); Grujica Belojeviq (vëllai i Lubisha Belojeviq), Lubisha Belojeviq, Zharko Belosheviq, Zhika Belosheviq, Malisha Tijaniq (vëllai i Çeda Tijaniq), Çeda Tijaniq, Goran Tijaniq, Dejan Tijaniq, Vedran Tijaniq, Obrad Tijaniq, Zhivan Vuçiq, Mirolub Vuçiq, Dushan Vuçiq, Rade Ivanosheviq (vëllai i Milisav Ivanosheviq), Milisav Ivanosheviq, Igor Shapiq, Gradibor Radunoviq, Ivan Gajin, Zoran Shlaniq.

Të gjithë nga fshati Cërkolez; Dushan Shapiq e Zharko Shapiq nga Belica; Dragan Cvetkoviq nga Uça dhe Sllobodan Petkoviq nga Zhakova.

Rasti Izbicë

Sipas raportit të KMDLNJ-së (6 prill 2000) në ekzekutimin e 147 shqiptarëve në Izbicë janë përfshirë edhe serbët lokalë të fshatrave të Drenicës dhe të Burimit (ish-Istogut).

Në këtë masakër mizore kanë marrë pjesë: 42 pjesëtarë të familjeve Tomasheviq nga Syrigana, e këta janë: Mihajlo Tomasheviq, Veselin Tomasheviq, Sllavko Tomasheviq, Vujadin Tomasheviq, Nenad Tomasheviq, Stojadin Tomasheviq, Igor Tomasheviq, Miloje Tomasheviq, Vladan Tomasheviq, Radoslav Tomasheviq, Vasilije Tomasheviq, Milosh Tomasheviq, Radivoje Tomasheviq, Preda Tomasheviq, Srgjan Tomasheviq, Millorad Tomasheviq, Mileta Tomasheviq, Radenko Tomasheviq, Mile Tomasheviq, Stojadin Tomasheviq, Milenko Tomasheviq, Milan Tomasheviq, Dragoljub Tomasheviq, Gjoko Tomasheviq, Boshko Tomasheviq, Zhivorad Tomasheviq, Zhivojin Tomasheviq, Najdan Tomasheviq, Nebojsha Tomasheviq, Nenad Tomasheviq, Branillav Tomasheviq, Ratko Tomasheviq, Filip Tomasheviq, Dejan Tomasheviq, Gordan Tomasheviq, Predrag Tomasheviq, Despot Tomasheviq, Tadisha Tomasheviq, Sinisha Tomasheviq, Tomisllav Tomasheviq, Zoran Tomasheviq e Goran Tomasheviq, Branisllav Kragoviq, Ratko Kragoviq i biri / po nga Syrigana, Marko Ristiq, Marko Damjanoviq, Dragoljub Rajkoviq, Jovica Rajkoviq, Rade Kovaçeviq / Zec, Dika Kovaçeviq, Ognjan Kovaçeviq, Gjorgje Mojsiq, Radosav Kovaçeviq / Cule, Mile Jokiq, Nebojsha Kovaçeviq, Sinisha Jokiq, Svetozar Ristiq, Zoran Kovaçeviq / Princ, të gjithë nga Banja; Momir Milentijeviq, Zoran Jovanoviq, Milutin Arisiq, Milan Todoroviq, Dejan Spasiq, Nebojsha Nikçiq, Miodrag Komatina, Niqifor Kovaçeviq Dragan Dimitrieviq, Vukmiq Lazareviq / nga Runiku, Todor Deverxhiq, Rade Deverxhiq, Dragisha Deverxhiq, Milan Shteviq, Dragomir Shteviq, Miliq Petroviq e Ognjan Petroviq, nga Radisheva, Nenad Shmigiq, Radoje Shmigiq, Cvetko Shmigiq, Dragan Shmigiq e Gollub Shmigiq nga Leçina. Dadosha Iliq Zhivoin Iliq dhe Momçillo Radovanoviq / nga Kuçica. Zhivko Jokoviq e Radosllav Kandiq nga Kotorri, si dhe Radivoje Rasha / Kalenoviq me të bijtë Dejan Rasha dhe Dushan Rasha, Zvonko Jovanoviq, Zoran Jovanoviq, Bllagoje çolakoviq, Nenad çolakoviq, Radosh Lajoviq, Ilija Trajkoviq, Rajko Rajçiq, Vllado Bakraçeviq, Lubisha Iliq, Momo Peleviq, Sllagjan (polic i Komunikacionit), Sadudin Rexhepagiq (boshnjak) / të gjitha nga Skenderaj.

Goran Shapiq, Rade Shapiq dheDushan Shapiq, që të tre nga Belica e Burimit (ish-Istogut).

Këtë listë me emra të barbarëve serbë e kanë në duar UNMIK-ut dhe institucioneve të Kosovës.

Rasti Formacionet Drenicë

Në tetor 1999 në fshatin Sankoc të Drenicës, gjatë pastrimit të terrenit nga njësiti i TMK-së, të Batalionit I-rë “Ymer Alushani“ të Brigadës 121 “Kumanova”, në njërën nga ish-bazat e shtabit komandues të bandave kriminale serbe, është gjetur një listë me emra të formacioneve ushtarake që vepronin në Drenicë. Aty janë gjetur edhe numra të telefonave dhe fotografi të ndryshme si dhe ditarë që këta kriminelë kanë mbajtur gjatë luftës në Kosovë.

Lista e emrave të barbarëve serbë, është: Llazareviq Dragisha, nëntoger, Gjorgjeviq Sinisha, rreshter, Blanusha Mile, rreshter i vjetër, Korçag Goran, rreshter i klasit të parë, Millanoviq Predrag, Radulloviq Nebojsha, Simiq Goran, Kostiq Sasha, Daniq Sllobodan, Gjorgjeviq Zoran, Shabiq Zvonko, Qausheviq Nenad, Jovanoviq Dragi, Momqilloviq Miroslav, Ivanoviq Milivoje, Dejanoviq Verolub, Janjusheviq Zhivorad, Nedelkoviq Bratisllav, Petkoviq Bogolub, Gjoriq Sllavolub, Vaniq Rasha, Dimiq Dushan, Bajrami Igor, Aliq Zoran, Branko Jançiq

Rasti Sllatinë

Pas përfundimit të luftës në Kosovë, në garazhin e shtëpisë së Rrahim Imerit në fshatin Sllatinë të Fushë-Kosovës është gjetur një listë me emra të pjesëtarëve të forcave ushtarake e policore serbe që morën pjesë në vrasjen e shqiptarëve në Sllatinë dhe në plaçkitjen e djegien e shtëpive të shqiptarëve në këtë fshatë.

Zoran Vukdragoviq – toger, Lubisha Simiq – rreshteri, Zoran Ristovski, Dushan Jevriq, Zoran Joviq, Mladen Peshiq, ilosh Mihajloviq, Marko Zhivoinoviq, Slavisha Gjorgjeviq, Miodrag Pejatoviq, Dejan Mikiq, Igor Gurkoviq, Ivan Stanojeviq, Zoran Mimiq, Radoje Bulatoviq, Mile Rangjeloviq, Cvetko Boshkiq, Radoslav Ristia, Slobodan Gjurgjeviq, Darko Miloviq, Dragisha Ivanoviq, Ivan Steviq, Vladeta Stojanoviq, Sasha Aksiq, Nenad Jovanoviq, Nenad Zhivkoviq, Dejan Slaviq
Krimineli Dejan Saviq mësohet se ishte pjesëmarrës edhe në masakrat ndaj civilëve shqiptarë në Opojë

Rasti Qyshk, Pavlan dhe Zahaq

Më 14 maj 1999 në fshatin Qyshk (2-3 km afër Pejës) u vranë e u masakruan barbarisht 42 meshkuj, gjatë një sulmi të furishëm nga forcat e kombinuara elite militare e paramilitare serbe.

Në mëngjesin e së njëjtës ditë, forcat serbe kishin sulmuar edhe dy fshatra të tjerë fqinje, Pavlanin dhe Zahaqin, dhe pasi kishin dëbuar nga shtëpitë e tyre gratë, fëmijët dhe pleqtë, kishin vrarë mizorisht edhe 35 shqiptarë të pafajshëm.

Formacioni “Frenki”, një njësit komando i emëruar sipas udhëheqësit të tij Franko Simatoviq – “Frenki”, e cila ka qenë pjesë e forcave speciale të sigurimit shtetëror të Serbisë, të njohur edhe si “Crvene beretke” (Beretat e kuqe).

“Operativna Grupa” ose “OPG” (grupi operativ), një njësit elitë i policisë serbe, pjesëtarët e të cilit me krenari kanë quajtur veten “Magla” (mjegulla), sepse pas aksioneve të ndërmarra ata nuk kanë lënë ndonjë gjurmë. “OPG-ja” mësohet të ketë marrë urdhrat nga gjeneralë të lartë në Ministrinë e Punëve të Brendshme të Serbisë. Bazuar në dëshmitë e disa burimeve serbe, pjesëtarët e OPG-s kanë marrë pjesë edhe në disa masakra tjera famëkeqe në Kosovë, në Abri të Ulët, në Reçak, në Pavlan, në Zahaç (flitet për personin Ranko Jovica, Vlado Mijo Vujo [citim i duhur]) etj.

Njësiti snajperist i Armatës së Tretë “Jugosllave”, grup që theksohet të ketë qenë nën komandën e drejtpërdrejtë të kryegjeneralit të Armatës së Tretë serbe.

Grupet paramilitare të ashtuquajtur “Munja” (vetëtima). “Munja”, në një raport të organizatës “Human Rights Watch-it” (HRW), përshkruhen se “ka qenë një mishërim i çuditshëm i policëve, kriminelëve dhe të vetëquajturve patriotë, (plotësisht nën kontrollin e armatës dhe policisë), të cilët nga serbët ishin konsideruar si legjendarë, për përleshjet e tyre që kishin zhvilluar me Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës dhe për sulmet e pamëshirshme mbi civilët shqiptarë”.

Rasti Kishnicë

Në nëntor 1999, në fshatin Kishnicë (afër Prishtinës), në shtëpinë e Sabit Krasniqit, u gjet një listë me 20 emra barbarësh serbë. Ata kishin vendosur shtabin operativ paramilitarë dhe nga shumë burime dëshmohet se nga kjo bazë shkonin e bënin krime ndaj popullatës civile shqiptare nëpër shumë pjesë të Kosovës. Bazuar në listën me emra e mbiemra dhe në adresat e tyre, rezulton se këta barbarë janë nga Kosova me përjashtim të njërit që ishte nga Kurshumlija. Një pjesë prej tyre, krime kanë kryer edhe në fshatin Kishnicë. Për këto krime kanë dëshmuar Musa Gashi dhe Bajram Gashi, që kanë shpëtuar nga thikat e këtyre kriminelëve.

Në listën e gjetur janë skalitur këta emra: Berisha Ruzhdi – Bekim, rom, Iliq Stalin – Velko, Paniq Pavli – Sinisha, Prelloc i Prishtinës, Cvejiq Lubisha – Lan, Hallaq i Madh – Lipjan, Vukadinoviq Jovan – Njegosh, Kurshumli, Andriq Mirko – Drashko, Prishtinë, Dikiq Branko – Nebojsha, Prilluzhë, Krastiq Rade – Svetisllav, Skullan i Lipjanit Selishnik Jelica – Tomisllav, Kishnicë, Sinisha Jovanoviq, Kishnicë, Jovan Karaxhiq, Kishnicë, Goran Trajkoviq, Kishnicë, Boban Trajkoviq, Kishnicë, Dejan Trajkoviq, Kishnicë, Predrag Gjorgjeviq, Kishnicë, Petar Saveliq, Kishnicë, Mile Bulajiq, KIshnicë, Gjorgje Bulajiq, KIshnicë, Zhivorad Mitiq – Zhiko, Kishnicë, Dragan Mitiq – Burdo, Kishnicë, Dragan Miliq, Kishnicë, Zoran Trajkoviq, Kishnicë, Mike Iliq, Graçanicë, Dushan Iliq, Graçanicë

Rasti Klinë

Më 12 Nëntor 1999, është gjetur edhe një listë me emra të kriminelëve serbë, që kanë vrarë, ekzekutuar e masakruar mizorisht qindra civilë Shqiptarë në komunë të Klinës. Në mesin e barbarëve figuron edhe një barbar shqipfolës. Dihet mirëfilli se në komunën e Klinës janë përfshirë më së shumti serbë lokalë në vrasjen e shqiptarëve.

Lista përmban këta emra: Danë Balaj, Zoran Dobriq, Zharko Stepiq, Vitomir Saviq, Millorad Stepiq, Gollub Stashiq, Dragomir Stashiq, Bado Bogiqeviq, Zaiq Vojo, Dobishleviq Sreta, Dançiq Vojo, Popi Zoran, Pavlloviq Dragan, Zhivkoviq Radosllav, Zhivkoviq Llazar, Vushtiq Radoje, Zariq Sreqko, Kiziq Gollub, Kiziq Gjoko, Dashiq Nevica, Krstiq Millan, Dobriq Dushan, Kiziq Radovan, Kiziq Ranko, Gollub Llazareviq, Borko Radojeviq

Rasti ”Toga e tmerrit”

Më 2 dhjetor 1999, janë gjetur disa dokumente në Samakovë, Viti, Goshicë, Kabash, Binçë, Kllokot, Zhiti etj., në të cilat dëshmohet se paramilitarët serbë, në këtë rajon kanë vepruar me emrin ”TOGA E TMERRIT”. Kjo togë është formuar më 19 maj 1999 dhe për një kohë të shkurtër ka vrarë e masakruar 22 civilë pleq, plaka, fëmijë, gra dhe burra që i zunë nëpër shtëpitë e tyre.

Emrat e kriminelëve janë: Miodrag Stanishiq, Sasha Jeriniq, Stanisllav Vukiq, Sasha Vujiq, Mirosllav Mihajlloviq – Mikica, Millovan Ivkoviq, Vidosllav Kojiq, Moma Vasoviq, Nenad Perzhiq, Branko Arizonoviq, Nebojsha Stanojoviq, Zoran Cvetkoviq, Sllavisha Maksimoviq, Dragisha Dinqiq, Novica Jakovleviq, Lubisha Arsiq, Sinisha Jovanoviq, Aleksander Jovanoviq, Srgjan Ristiq, Goran Arsiq, Nebojsha Stanishiq, Dragan Nojkiq, Canko Spasiq, Bogoso Krqmareviq, Millosh Mitroviq (komandant i togës)

Rasti Fushë Kosovë

Kriminel të angazhuar në pastrime etnike në hapësirën e Fushë Kosovës.

Sllavisha Andrijeviq- (njëri ndër organizatorët kryesorë për dëbimin me dhunë të shqiptarëve nga Fushë-Kosova)
Dragomir Popoviq, Boban Mitroviq, Dragan Dabizhleviq, Lazar Deniq, Radomir Dishiq, Radovan Petroviq, Dragan Mitroviq, Radojica Mitiq, Dragan Iliq, Aca Stankoviq, Zhika Begnellaviq, Mlladen Laziq, Sllavisha Grujiq, Sasha Mihajlloviq, Sava Drashkoviq, Miodrag Bangjur, Millan Milkoviq, Boban Grujiq, Sasha Maksimoviq, Nebojsha Stefanoviq, Vllastimir Jovanoviq, Dushan Zharkoviq, Dragan Zhekiq, Dobri Artinoviq, Stanko Milankoviq, Sllobodan Mitroviq, Dobrivoje Gjorgjeviq, Darko Milosheviq, Dragolub Lakaqeviq, Lubisha Veliqkoviq, Zharko Vasiq.

Vlerësohet, se gjatë luftës në Kosovë (1998-1999), forcat militare dhe paramilitare serbe kanë vrarë, ekzekutuar apo masakruar në forma më mizore, rreth 15 mijë shqiptarë, ku 90% prej tyre qenë civilë të pa armatosur.. Në këtë periudhë kohore janë përdhunuar afër 20 mijë femra shqiptare. Gjithashtu, mësohet për rrëmbimin e mbi 3 mijë shqiptarëve, ku pas luftës një pjesë e tyre u gjetën nëpër varrezat masive në Serbi, ndërsa akoma nuk dihet për fatin e 2087 të tjerëve. Sipas një përllogaritje, gjatë periudhës kohore mars 1998 – qershor 1999, njësitë kriminale dhe artileria e rendë serbe kanë shkatërruar dhe djegur pjesërisht ose tërësisht rreth 1.100 vendbanime Shqiptar, kanë plaçkitur, djegur e shkatërruar mbi 200.000 shtëpi, banesa, lokale afariste, punëtori zejtare, fabrika, shkolla, biblioteka, monumente kulturore-historike, objekte kulturore, shkencore, fetare etj.

Kush janë barbarët serbë që morën pjesë në Masakrën e Reçakut

Sipas dëshmitarëve që mbijetuan krimin, në vrasjen e bashkfshatarëve të tyre (përveç njësive militare dhe paramilitare serbe) morën pjesë edhe serbët lokalë, që punonin në postë, në kuvendin komunal të Shtimes etj.

1.Bizhidar Markoviç
2.Çedomir Aksiç
3.Zhivorad Stojçetoviç
4.Bogdan Nojiç
5.Jovica Stojkoviç
6.Momir Ristiç
7.Zvonko Ristiç
8.Ljubomir Nojiç
9.Nenad Marinkoviç
10.Pavle Marinkoviç
11.Zoran Nedelkoviç
12.Sllavisha Marinkoviç
13.Vojisllav Janiçijeviç
14.Milivoje Çanoviç
15.Jovica Jovanoviç
16.Stojan Aksiç
17.Millorad Kostiç
18.Dragisha Kostiç
19.Dragan Tasiç

Kush janë 35 kriminelë serbë që morën pjesë në vrasjen e 750 shqiptarëve dhe rrëmbimin e 680 të tjerëve nga Gjakova

35 emra të kriminelëve serbë që akuzohen nga familjarët e viktimave si përgjegjës për vrasjen e 750 shqiptarëve dhe rrëmbimin e 680 të tjerëve nga komuna e Gjakovës.

Emrat e kriminelëve janë:

Stanojeviç Momçilo
Çamoviç Sreten
Stanojeviç Milan
Çoliç Rade
Slavkoviç Milan
Stanojeviç Sava
Kovaç Slobodan
Stojanoviç Sava
Dekiç Milan
Dekiç Momçilo
Raçiç Dragan
Mirkoviç Vuk
Vujoviç Vaso
Vujoviç Nikotin
Ragiç Darko
Simiç Bozhidar
Stefiç Nikola
Stefiç Bojan
Obradoviç Ljubisha
Pantoviç Radovan
Pantoviç Miliç
Jovanoviç Aca
Bozhoviç Çedomir
Jovanoviç Sava
Ristiç Predrag
Jovanoviç Goran
Shqepanoviç Millosh
Krstiç Srgjan
Dikiç Milan
Dikiç Momçilo
Dimiç Zvezdan
Jovanoviç Sinisha
Rajkoviç Gojko
Drashkoviç Laza
Lazareviç Doka
Kush janë barbarët që masakruan 19 anëtarë të familjes Imeraj në fshatin Padalishtë
Kriminelët që kanë ekzekutuar mizorisht familjen Imeraj, janë serbë të ardhur nga disa fshatra të komunës së Burimit (ish-Istogut).
Ata janë:

-Predrag Belosheviq (Pjesëmarrës i luftrave në Kroaci dhe Bosnjë – Hercegovinë);

vëllezërit Grujica e Lubisha Belojeviq,
Zharko Belosheviq,
Zhika Belosheviq,
vëllezërit Malisha e Çeda Tijaniq,
Goran Tijaniq,
Dejan Tijaniq,
Vedran Tijaniq,
Obrad Tijaniq,
Zhivan Vuçiq,
Mirolub Vuçiq,
Dushan Vuçiq,
vëllezërit Rade e Milisav Ivanosheviq,
Igor Shapiq,
Gradibor Radunoviq,
Ivan Gajin dhe
Zoran Shlaniq – të gjithë nga fshati Cërkolez;
Dushan Shapiq e Zharko Shapiq nga Belica;
Dragan Cvetkoviq nga Uça dhe
Sllobodan Petkoviq nga Zhakova.
Kush janë barbarët që morën pjesë në ekzektutimin e 147 shqiptarëve në Izbicë

Sipas raportit të KMDLNJ-së (6 prill 2000) në ekzekutimin e 147 shqiptarëve në Izbicë janë përfshirë edhe serbët lokalë të fshtarave të Drenicës dhe të Burimit (ish-Istogut).

Në këtë masakër mizore kanë marrë pjesë: 42 pjestarë të familjeve Tomasheviq nga Syrigana, e këta janë:

Mihajlo Tomasheviq
Veselin Tomasheviq
Sllavko Tomasheviq
Vujadin Tomasheviq
Nenad Tomasheviq
Stojadin Tomasheviq
Igor Tomasheviq
Miloje Tomasheviq
Vladan Tomasheviq
Radoslav Tomasheviq
Vasilije Tomasheviq
Milosh Tomasheviq
Radivoje Tomasheviq
Preda Tomasheviq
Srgjan Tomasheviq
Millorad Tomasheviq
Mileta Tomasheviq
Radenko Tomasheviq
Mile Tomasheviq
Stojadin Tomasheviq
Milenko Tomasheviq
Milan Tomasheviq
Dragoljub Tomasheviq
Gjoko Tomasheviq
Boshko Tomasheviq
Zhivorad Tomasheviq
Zhivojin Tomasheviq
Najdan Tomasheviq
Nebojsha Tomasheviq
Nenad Tomasheviq
Branillav Tomasheviq
Ratko Tomasheviq
Filip Tomasheviq
Dejan Tomasheviq
Gordan Tomasheviq
Predrag Tomasheviq
Despot Tomasheviq
Tadisha Tomasheviq
Sinisha Tomasheviq
Tomisllav Tomasheviq
Zoran Tomasheviq e
Goran Tomasheviq , Pastaj
Branisllav Kragoviq
Ratko Kragoviq i biri – po nga nga Syrigana.

Pastaj,
Marko Ristiq
Marko Damjanoviq
Dragoljub Rajkoviq
Jovica Rajkoviq
Rade Kovaçeviq – Zec
Dika Kovaçeviq
Ognjan Kovaçeviq
Gjorgje Mojsiq
Radosav Kovaçeviq – Cule

Mile Jokiq
Nebojsha Kovaçeviq
Sinisha Jokiq
Svetozar Ristiq
Zoran Kovaçeviq – Princ , të gjithë nga Banja;
Momir Milentijeviq
Zoran Jovanoviq
Milutin Arisiq,
Milan Todoroviq
Dejan Spasiq
Nebojsha Nikçiq
Miodrag Komatina
Niqifor Kovaçeviq
Dragan Dimitrieviq
Vukmiq Lazareviq – nga Runiku
Todor Deverxhiq
Rade Deverxhiq
Dragisha Deverxhiq
Milan Shteviq
Dragomir Shteviq
Miliq Petroviq e
Ognjan Petroviq, nga Radisheva
Nenad Shmigiq
Radoje Shmigiq
Cvetko Shmigiq
Dragan Shmigiq e
Gollub Shmigiq nga Leçina.
Dadosha Iliq
Zhivoin Iliq dhe
Momçillo Radovanoviq – nga Kuçica.
Zhivko Jokoviq e Radosllav Kandiq nga Kotorri, si dhe
Radivoje Rasha – Kalenoviq me të bijtë
Dejan Rasha dhe
Dushan Rasha
Zvonko Jovanoviq
Zoran Jovanoviq
Bllagoje Çolakoviq
Nenad Çolakoviq
Radosh Lajoviq
Ilija Trajkoviq
Rajko Rajçiq
Vllado Bakraçeviq
Lubisha Iliq
Momo Peleviq
Sllagjan (polic i komunikacionit)
100.Sadudin Rexhepagiq (boshnjak) – të gjitha nga Skënderaj.
Goran Shapiq,
Rade Shapiq dhe
Dushan Shapiq, që të tre nga Belica e Burimit (ish-Istogut).

Kush janë bandat tjera kriminale serbe që kanë kryer krime në Drenicë?
Në tetor 1999 në fshatin Sankoc të Drenicës, gjatë pastrimit të terenit nga njësiti i TMK-së, të Batalionit I-rë „Ymer Alushani“ të Brigadës 121 „Kumanova“, në njërën nga ish-bazat e shtabit komandues të bandave kriminale serbe, është gjetur një listë me emra të formacioneve ushtarake që vepronin në Drenicë. Aty janë gjetur edhe numra të telefonave dhe fotografi të ndryshme si dhe ditarë që këta kriminelë kanë mbajtur gjatë luftës në Kosovë.(Shih: revistën Ekskluzive, nr.1. janar 2000, f.101)

Lista e emrave të barbarëve serbë, është si më poshtë:

1.Llazareviq Dragisha, nëntoger
2.Gjorgjeviq Sinisha, rreshter
3.Blanusha Mile, rreshter i vjetër
4.Korçag Goran, rreshter i klasit të parë
5.Millanoviq Predrag, dhjetar
6.Radulloviq Nebojsha
7.Simiq Goran
8.Kostiq Sasha
9.Daniq Sllobodan
10.Gjorgjeviq Zoran
11.Shabiq Zvonko
12.Qausheviq Nenad
13.Jovanoviq Dragi
14.Momqilloviq Miroslav
15.Ivanoviq Milivoje
16.Dejanoviq Verolub
17.Janjusheviq Zhivorad
18.Nedelkoviq Bratisllav
19.Petkoviq Bogolub
20.Gjoriq Sllavolub
21.Vaniq Rasha
22.Dimiq Dushan
23.Bajrami Igor
24.Aliq Zoran
25.Branko Jançiq

Kush janë barbarët serbë që u përfshinë në vrasjen e Shqiptarëve në Sllatinë të Fushë- Kosovës (?!)

Pas përfundimit të luftës në Kosovë, në garazhin e shtëpisë së Rrahim Imerit në fshatin Sllatinë të Fushë-Kosovës është gjetur një listë me emra të pjesëtarëve të forcave ushtarake e policore serbe që morën pjesë në vrasjen e shqiptarëve në Sllatinë dhe në plaçkitjen e djegien e shtëpive të shqiptarëve në këtë fshatë. (Revista: Ekskluzive nr.4 prill 2000, fq.52)

Në këtë listë figurojnë emrat e këtyre kriminelëve:

Zoran Vukdragoviq – toger
Lubisha Simiq – rreshteri
Zoran Ristovski
Dushan Jevriq
Zoran Joviq
Mladen Peshiq
Milosh Mihajloviq
Marko Zhivoinoviq
Slavisha Gjorgjeviq
Miodrag Pejatoviq
Dejan Mikiq
Igor Gurkoviq
Ivan Stanojeviq
Zoran Mimiq
Radoje Bulatoviq
Mile Rangjeloviq
Cvetko Boshkiq
Radoslav Ristia
Slobodan Gjurgjeviq
Darko Miloviq
Dragisha Ivanoviq
Ivan Steviq
Vladeta Stojanoviq
Sasha Aksiq
Nenad Jovanoviq
Nenad Zhivkoviq dhe Dejan Slaviq.

(Krimineli Dejan Saviq mësohet se ishte pjesëmarrës edhe në masakrat ndaj civilëve shqiptarë në Opojë)

Cilat njësi barbare serbe vranë e masakruan 42 shqiptarë në fshatin Qyshk dhe 35 të tjerë në fshatrat fqinje Pavlan dhe Zahaq të Pejës

Më 14 maj 1999 në fshatin Qyshk (2-3 km afër Pejës) u vranë e u masakruan barbarisht 42 meshkuj, gjatë një sulmi të furishëm nga forcat e kombinuara elite militare e paramilitare serbe.

Në masakrimin e civilëve shqiptarë kanë marrë pjesë:

– Formacioni “Frenki”, një njësit komando i emëruar sipas udhëheqësit të tij Franko Simatoviq – “Frenki”, e cila ka qenë pjesë e forcave speciale të sigurimit shtetëror të Serbisë, të njohur edhe si “Crvene beretke” (Beretat e kuqe).

Njësiti snajperist i Armatës së Tretë “Jugosllave”, grup që theksohet të ketë qenë nën komandën e drejtpërdrejtë të kryegjeneralit të Armatës së Tretë serbe. Pastaj, grupet paramilitare të ashtuquajtur “Munja” (vetëtima). “Munja”, në një raport të organizatës “Human Rights Watch-it” (HRW), përshkruhen se “ka qenë një mishërim i çuditshëm i policëve, kriminelëve dhe të vetëquajturve patriotë, (plotësisht nën kontrollin e armatës dhe policisë), të cilët nga serbët ishin konsideruar si legjendarë, për përleshjet e tyre që kishin zhvilluar me Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës dhe për sulmet e pamëshirshme mbi civilët shqiptarë”.

Kush janë barbarët serbë që kryen krime në fshtatin Kishnicë dhe në disa vende tjera të Kosovës

Në nëntor 1999, në fshatin Kishnicë (afër Prishtinës), në shtëpinë e Sabit Krasniqit, u gjet një listë me 20 emra barbarësh serbë. Ata kishin vendosur shtabin operativ paramilitarë dhe nga shumë burime dëshmohet se nga kjo bazë shkonin e bënin krime ndaj popullatës civile shqiptare nëpër shumë pjesë të Kosovës. Bazuar në listën me emra e mbiemra dhe në adresat e tyre, rezultonë se këta barbarë janë nga Kosova me përjashtim të njërit që ishte nga Kurshumlija. Një pjesë prej tyre, krime kanë kryer edhe në fshatin Kishnicë. Për këto krime kanë dëshmuar Musa Gashi dhe Bajram Gashi, që kanë shpëtuar nga thikat e këtyre kriminelëve.(Ekskluzive nr.1 janar 2000, fq.101)

Në listën e gjetur janë skalitur këta emra:

Berisha Ruzhdi – Bekim, rom
Iliq Stalin – Velko
Paniq Pavli – Sinisha, Prelloc i Prishtinës
Cvejiq Lubisha – Lan, Hallaq i Madh – Lipjan
Vukadinoviq Jovan – Njegosh, Kurshumli
Andriq Mirko – Drashko, Prishtinë
Dikiq Branko – Nebojsha, Prilluzhë
Krastiq Rade – Svetisllav, Skullan i Lipjanit
Selishnik Jelica – Tomisllav, Kishnicë
Sinisha Jovanoviq, Kishnicë
Jovan Karaxhiq, Kishnicë
Goran Trajkoviq, Kishnicë
Boban Trajkoviq, Kishnicë
Dejan Trajkoviq, Kishnicë
Predrag Gjorgjeviq, Kishnicë
Petar Saveliq, Kishnicë
Mile Bulajiq, KIshnicë
Gjorgje Bulajiq, KIshnicë
Zhivorad Mitiq – Zhiko, Kishnicë
Dragan Mitiq – Burdo, KIshnicë
Dragan Miliq, Kishnicë
Zoran Trajkoviq, Kishnicë
Mike Iliq, Graçanicë
Dushan Iliq, Graçanicë

Kush janë 22 barbarët që janë përfshirë në vrasjen eshqiptarëve në Klinë

Më 12 Nëntor 1999, është gjetur edhe një listë me emra të kriminelëve serbë, që kanë vrarë, ekzekutuar e masakruar mizorisht qindra civilë Shqiptarë në komunë të Klinës. Në mesin e barbarëve figuron edhe një barbar shqipfolës. Dihet mirëfilli se në komunën e Klinës janë përfshirë më së shumti serbë lokalë në vrasjen e Shqiptarëve.

Lista përmban këta emra:

Danë Balaj
Zoran Dobriq
Zharko Stepiq
Vitomir Saviq
Millorad Stepiq
Gollub Stashiq
Dragomir Stashiq
Bado Bogiqeviq
Zaiq Vojo
Dobishleviq Sreta
Dançiq Vojo
Popi Zoran
Pavlloviq Dragan
Zhivkoviq Radosllav
Zhivkoviq Llazar
Vushtiq Radoje
Zariq Sreqko
Kiziq Gollub
Kiziq Gjoko
Dashiq Nevica
Krstiq Millan
Dobriq Dushan

Kush janë barbarët serbë që me emrin ”Toga e tmerrit” vranë e masakruan civilët shqiptarë në Viti

Më 2 dhjetor 1999, janë gjetur disa dokumente në Samakovë, Viti, Goshicë, Kabash, Binçë, Kllokot, Zhiti etj., në të cilat dëshmohet se paramilitarët serbë, në këtë rajon kanë vepruar me emrin”TOGA E TMERRIT”. Kjo togë është formuar më 19 maj 1999 dhe për një kohë të shkurtër ka vrarë e masakruar 22 civilë pleq, plaka, fëmijë, gra dhe burra që i zunë nëpër shtëpitë e tyre.

Emrat e kriminelëve janë:

Miodrag Stanishiq
Sasha Jeriniq
Stanisllav Vukiq
Sasha Vujiq
Mirosllav Mihajlloviq – Mikica
Millovan Ivkoviq
Vidosllav Kojiq
Moma Vasoviq
Nenad Perzhiq
Branko Arizonoviq
Nebojsha Stanojoviq
Zoran Cvetkoviq
Sllavisha Maksimoviq
Dragisha Dinqiq
Novica Jakovleviq
Lubisha Arsiq
Sinisha Jovanoviq
Aleksander Jovanoviq
Srgjan Ristiq
Goran Arsiq
Nebojsha Stanishiq
Dragan Nojkiq
Canko Spasiq
Bogoso Krqmareviq
Millosh Mitroviq (komandant i togës).

Kush janë barbarët serbë që kryen krime dhe spastrim etnik në Fushë-Kosovë
1.Sllavisha Andrijeviq – (njëri ndër organizatorët kryesorë për dëbimin me dhunë të shqiptarëve nga Fushë-Kosova)
Dragomir Popoviq
Boban Mitroviq
Dragan Dabizhleviq
Lazar Deniq
Radomir Dishiq
Radovan Petroviq
Dragan Mitroviq
Radojica Mitiq
Dragan Iliq
Aca Stankoviq
Zhika Begnellaviq
Mlladen Laziq
Sllavisha Grujiq
Sasha Mihajlloviq
Sava Drashkoviq
Miodrag Bangjur
Millan Milkoviq
Boban Grujiq
Sasha Maksimoviq
Nebojsha Stefanoviq
Vllastimir Jovanoviq
Dushan Zharkoviq
Dragan Zhekiq
Dobri Artinoviq
Stanko Milankoviq
Sllobodan Mitroviq
Dobrivoje Gjorgjeviq
Darko Milosheviq
Dragolub Lakaqeviq
Lubisha Veliqkoviq
Zharko Vasiq

Article publication sponsored by Rrënjët [https://www.rrenjet.iamalbanian.com]